दिउँसोको खाना खाँदै थिए म्यासेन्जर बज्यो । म्यासेज हेरे नमस्ते हजुर आरामै लेखिएको थियो । मैले जवाफ फर्काए हजुर नमस्ते सन्चै छु, अनि तपाँइ नि ?
फेसबुकमा दुइ बर्ष अघिदेखि हामीहरु साथी बनेका थियौ । एक अर्कोको फोटो स्टट्यासमा कहिलेकाहि लाइक कमेन्ट मात्रै हुन्थ्यो । बोलचाल कहिल्यै भएको थिएन । उसको नाम थियो पबित्रा ।
केहिबेर यस्तैउस्तै च्याटमा कुराकानी भयो, हस् हजुर पछि कुरा गर्दै गरौला, तपाइसँग च्याट हुँदा खुशी लाग्यो अहिले ‘बाइ’ भनि ।
मलाइ पनि खुशी लाग्यो हस् बाइ शुभरात्री भने । उसलाइ मसँग च्याट हुदा के – कारणले खुशी लाग्यो त्यो थाहाँ भएन, तर मलाइ चाहि खुशी लागेन र त्यस्तो खुशी हुनपर्ने कारण केहि पनि थिएन ।
त्यसपछि बेलाबेलामा उसले मलाइ म्यासेन्जरमा म्यासेज गर्न थाली । म पनि कामबाट फुर्सद भएको बेलामा उ सँग च्याट गर्थे । उसले कतिबेला बोलाउँछे भनेर कुरेरै त बस्ने थिइन, तर अरुको भन्दा उसको म्यासेज आएपछि भने खुशी लाग्थ्यो ।
एकदिन म्यासेन्जरमा च्याटिदै थियौ, नेपाल कहिले आउँने भनेर सोधी । मैले दुइ महिना पछि आउँदैछु छुट्टिमा भने । ‘मलाइ के लेराइदिनु हुन्छ त ? सोधी उसले । राम्रोसँग आउनु भन्नुको सट्टा मेरो उपहारमा उसले दिलचस्पी देखाइ। मैले पनि यत्तिकै ‘के लेराइदिउ?’ भनेर सोधे । बाँकी पढ्नको लागि यहाँ क्लिक गर्नुहोला । ।
सुन्नको लागि तलको प्ले बटनमा क्लिक गर्नुहोला ।